از تاسیسِ اولین مدارسِ نوینِ ایران بیش از یک قرن می‌گذرد. اقدامات و سرِ پرشورِ والامردانی هم‌چون امیر‌کبیر و میرزا حسن‌تبریزی، نقطه‌ی عطفی در تاریخِ آموزش‌وپرورش ایران بود؛ زیرا با تلاش‌های آن‌ها بود که رنجِ مکتب‌خانه‌ها از دوش فرزندانِ این مرز و بوم برداشته شد.
.
در #سیرجان نیز تا سال 1295 خورشیدی، تدریس به‌صورتِ مکتب‌خانه‌ای بود و افراد عالم و فرهیخته‌ای هم‌چون مرحوم آخوند ملا‌زین العابدین، مرحوم ملاغلامحسین محمودآبادی و... وظیفه‌ی سوادآموزی به کودکانِ سیرجانی را بر عهده داشتند. تا این‌که در این سال و به‌تاسی از دارالخلافه‌ی تهران، اولین نهادِ آموزشی به‌سبکِ امروزی در سیرجان و به‌همتِ «میرزا قاسم‌خان ادیب» تاسیس شد.
.
در آن دوران، احمدشاهِ جوان، نشسته بر خرابه‌های سلسله‌ی قاجاریه، حکومت می‌کرد و دور از ذهن نبود که اولین دبستانِ ساخته شده در سیرجان که در ابتدا #دانش نام داشت، تنها چند سال بعد به سببِ احترام به ذات ملوکانه‌ی آخرین شاه قاجاری، نام #احمدی به خود بگیرد.
.
اما در پایان عمرِ سلسه‌ی قاجاریه و در حدود سال 1305، مرحوم #حاج‌رشید ساختمانی وسیع را به‌رایگان برای توسعه‌ی این مدرسه اهدا می‌کند. از همین‌رو به‌پیشنهادِ مرحوم حاج‌مصباح مدیر مدرسه و نماینده‌ی اداره‌ی معارف در سیرجان، تصمیم گرفته می‌شود تا نام مدرسه به رشیدیه تغییر پیدا کند که البته این پیشنهاد با مخالفت مرحوم حاج‌رشید روبرو شد. سرانجام نامِ این مدرسه که در انتهای بازار مسگری قرار داشت، به‌احترامِ کوشش‌های موثرِ نصیرالدوله‌ی بَدِر در تعمیم و ترویج فرهنگ در ایران، به بَدِر
تغییرِنام یافت.
.
اولین دبیرستان سیرجان نیز در سال 1316 و در درون ساختمان دبستان بَدِر تاسیس شد و از آنجایی که ضمیمه ی این دبستان محسوب می‌شد با نام دبیرستان بَدِر فعالیت خود را شروع کرد. ریاست هر دو مقطع نیز بر عهده شادروان #اسدالله‌ستاری بود.
.
بسیاری از مفاخرِ استان و سیرجان از جمله استاد باستانیِ پاریزی؛ شاعرِتاریخ، دکتر محمد‌کرام‌الدینی؛ موسس المپیادِ زیست‌شناسیِ کشور، پروفسور محمد‌حسن کریمی‌نژاد، پدرِ علم‌ژنتیکِ ایران، دکتر یدالله‌ثمره؛ زبان‌شناسِ برجسته‌ی کشور و... روزی روزگاری در همین مدرسه‌ی پر‌خاطره‌ی بدر، مشقِ عشق و بزرگی را آموختند و بعد‌ها از نام‌آورانِ عرصه‌ی علم و ادب در ایران شدند.
ابوذر خواجویی‌نسب
